شکل
باژگونه تعالی
دیروز
با خویش
ثانیه هایی شرمگین را
به دریغ نشستم
چرا که خوشبختی ما
در قفس دودگین اتاقی بن بست
ساده نبود
ساده انگاشتیم
و گذشت
آنچنان
که امروز
در برابرخلئی واژگون
شرم دیروز را
به مرثیه بنشینیم
با این همه
بگذار اعتراف کنیم
که تلخ ترین شکل گذار
از هراس مرگ
گاهی ست
که مرد
به یقین بداند
که امروزش
چیزی برای حسرت فردا
بر جای نخواهد گذاشت
مهر 1380
نظر دهی